Od połowy 2018 roku obowiązuje ISO 16890 dla filtrów wentylacyjnych i klimatyzacyjnych, która zastąpiła dotychczasową normę EN 779:2012. Zestawiliśmy tutaj dla Państwa najważniejsze informacje dotyczące nowej normy.
Dlaczego nowa norma ISO 16890 było konieczna?
ISO 16890 usuwa słabe punkty normy EN 779:2012:
W przypadku EN 779:2012 testowano filtry tylko pod kątem wielkości frakcji (0,4μm). Taka procedura mogła oddać rzeczywiste działanie filtra tylko w sposób niewystarczający. Norma EN 779:2012 obowiązywała tylko w Europie. Dotychczas brak było standardu obowiązującego na całym globie. Do testowania i ewaluacji filtrów wg ISO 16890 stosuje się spektrum frakcji (0,3 bis 10μm), co odpowiada rzeczywistym warunkom pracy filtra. Norma ISO 16890 łączy różne standardy i obowiązuje na całym globie.
Co zmienia się wraz z nową normą?
Dotychczasowe klasy filtrów zgodnie z EN 779:2012 (G2 do F9) zostają zastąpione przez cztery nowe klasy filtrów. Bazują one na wielkości cząstek stałych. Czynnikiem decydującym przy klasyfikacji jest to, czy dany filtr może odfiltrować więcej niż 50% określonych frakcji pyłów. Po badaniu filtry zostaną sklasyfikowane wedle skuteczności filtracji w zaokrągleniu do 5%.
W jaki sposób dobierane będą filtry zgodnie z ISO 16890?
Przy doborze filtrów uwzględniona zostanie koncentracja pyłu zawieszonego przed i za filtrem oraz jego koncentracja na wlocie. Norma ISO 16890 da zatem użytkownikom możliwość doboru odpowiedniego filtra, który będzie odpowiadał indywidualnym wymogom.
Nie jest możliwe bezpośrednie „przełożenie“ starej klasyfikacji filtrów na nową, ponieważ klasyfikacja wg ISO 16890 różnicuje frakcyjność pyłów. Istnieją jednak zalecenia związków branżowych jak VDI-SWKI:
Ważne: Filtr powietrza zostanie sklasyfikowany w jednej z grup ISO ePM1, jeżeli jego minimalna wydajność wynosi 50%.
Jeżeli macie Państwo pytania odnośnie ISO 16890 lub życzycie sobie szczegółowej porady, to prosimy o kontakt. Chętnie Wam doradzimy! Skontaktuj się z nami.
Pobierz informacje o ISO16890 w pliku PDF